Wednesday, August 29, 2007
عشق يك معجزه يك كرامت يك اقدام ساحرانه نيست،نفس عيني،عاطفي،حسي انديشمندانه ي زندگي ست. عشق بدون اراده به اقدام ، قدم از قدم بر نمي دارد.
عشق پاسداري و نگهباني دائمي مي خواهد.
عشق بدون نيروي بر پا دارنده ي عشق در جا مي پوسد.
حركت در بي زماني ،نه حركت با زمان و به تبعيت از زمان و پيش آمدها.
پاييز را بستاي
و طيف طولاني رنگ هاي زرد را
و بادهاي در هم كوبنده را...
رمستان را بستاي
و بگو:سفيد كننده ها را دوست مي دارم...
از بهار رفته ياد نبايد كرد.
مرگ در باغچه ي خانه قدم مي زند
همسايه بي اعتناي به او،دانه هاي تازه كاشته را آب مي دهد
تو آرام و عاشقانه لبخند مي زني...
عاشق ياغي ست،اما ياغيان بزرگ اصولي دارند
زيبايي ياغيگري فقط در حفظ همان اصول است
عاشق جدي ست اما عبوس نيست
عشق گر چه واژه بود اما رنگ تمام ماه هاي زنده ي سال در تن آن واژه مي دويد:ماه هاي گل يخ،ماه شكوفه،ماه هاي گيلاس،ماه هاي نرگس كازرون،و تمام سال كه در تصرف گل سرخ بود.
زمان از كنار انسان نمي گذرد،انسان از كنار زمان مي گذدر.زمان چيزي بيش از يك قصه ي خواندني،يك پيكره ي سنگي ديدني نيست.حركت محصول اراده است.زمان،بدون اراده بدون هدف،بدون آرزو،بدون تازگي،بدون دگرگوني هاي نامنتظر،يك پيكره ي سنگي بيشتر نيست.
با تو بودن هميشه پر معناست
بي تو روحم گرفته و تنهاست
با تو يك كاسه آب،يك درياست
بي تو،دردم،به وسعت صحراست
با تو بودن هميشه پر معناست
با تو آسان هزار كار خطير
با تو ممكن جهاد با تقدير
بي تو،با غم،برهنه همچون كوير
با تو يك غنچه دشتي از گلهاست
با تو بودن هميشه پر معناست
اي تو تعريف ناپذيرترين
بي تو،من،كوچك و حقيرترين
نوشته ي : نادر ابراهيمي
